สุโขปัญญา ปฏิลาโภ ความได้ปัญญาก่อให้เกิดความสุข ว่าแล้วก็ก็พนมมือ สาธุๆๆ เดี๋ยวหลววงพี่จะเทศน์ให้ฟังนะโยม เอ๊ยๆๆ.....ไม่ใช่ เข้าเรื่องๆๆๆ นับแต่เข้าสู้รั้วเทาทองแห่งนี้ชีวิตของตัวผมเองก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ประการแรก ขยันขึ้นเยอะ (จำใจ)
ประการถัดไป เหนื่อยกับการทำกิจกรรมมาก (จำทน)
ประการสุดท้าย การบ้านเยอะมากและปรับตัวไม่ทันกับสังคมใหม่ (จำสู้)
แต่ก็เป็นประสบการณ์ชีวิตที่น่าจดจำ เพราะได้รู้จักกับ 2พ.
พ.แรก
“พ.พี่” เป็นอะไรที่รู้สึกดีเพราะตัวผมองเป็นพี่ชายคนโตพอได้มาเป็นน้องกับเขาบ้างถึงเข้าใจ คำว่า “น้อง”
พ.ที่2
“พ.เพื่อน” เป็นครั้งที่ 2 ในชีวิตที่ได้ร็จักกับเพื่อนใหม่ นับตั้งแต่ลืมตามองดูโลกกว้างใบนี้ ครั้งแรกคือเมื่อสมัยยังเป็นวัยทีนตอน ม.ปลาย ทะเลาะกันตีกัน (ผอ. เรียกไปอบรมเลยทีเดียว) แต่สุดท้ายเมื่อความเข้าใจเข้ามาแทนที่ คำว่า”มิตรภาพ” ก็มาแทนที่ความขัดแย้ง ประสบการณ์จากครั้งที่แล้วสอนให้ตัวผมรู้ว่าบางครั้งเราก็ต้องเป็นคนที่โอนอ่อนผ่อนตามบ้าง เพื่อความสงบสุขของชาวประชา เอ๋......ไม่ใช่ๆๆเพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขกับเพื่อนๆๆๆ ร่ายมาซะยาวนานๆม่เกี่ยวอะๆรกับหัวข้อเลยยยยย....
ทีนี้เรามาเข้าเรื่องเข้าประเด็นกันจริงๆๆซะที ก่อนอื่นมารู้จักวิชานี้กันก่อยเลย แต๊แดแด๊ๆๆๆๆๆ “รายวิชา เทคโนโลยีการศึกษา 400202 เป็นการประยุกต์เอาวิชาการต่างๆ มาจัดกิจกรรมการเรียนการสอนให้ผู้เรียนสามารถเรียนรู้ตามวัตถุประสงค์ได้อย่างมีประสิทธิผล ซึ่งเกิดจากการออกแบบการสอนตามหลักการออกแบบการเรียนการสอน โดยคำนึงถึงคุณลักษณะของผู้เรียน ความเหมาะสมของสื่อที่สอดคล้องกับลักษณะเนื้อหาและความสนใจของผู้เรียน”
ผมเองก็ก็ยังไม่รู้ว่าอนาคตจะได้เป็นครูตามที่ได้เรียนมาไหม เพื่อนๆ พี่ๆ หลายคนก็คงกำลังคิดเช่นเดียวกับผม แต่ถ้าอนาคตผมเป็น ศาสตราจารย์ ดร.นวพล แก้วทรัพย์ทวีกุล อันนขอเวอร์นิดนึง ได้เป็น “ครู”ก็ก็เจ๋งแล้วๆๆ สำหรับผมคิดว่าวิชานี้ทำให้ผมเป็น "ครูฉบับเบ็ดเสร็จ" เลยทีเดียวเพราะได้ศึกษาหาความรู้ และลงมือปฏิบัติจริง ซึ่งผมรู้สึกว่าความรู้ที่เกิดจากการลงมือทำ เป็นความรู้ที่ยั่งยืน ผมเองสามารถนำมวลประสบการณ์เหล่านี้ไปถ่ายทอดแก่นักเรียนที่ผมสอนได้ (อย่างดีเลยทีเดียว) และผมคงต้องกล่าวขอบคุณ อาจารย์ผู้สอนรายวิชานี้ ว่าที่เรือตรี ดร.อุทิศ บำรุงชีพ เป็นอย่างสูงที่สุด เพราะท่านเป็นครูที่ดีมากๆ ท่านไม่ได้สอนแต่เนื้อหาวิชาความรู้ในตำรา แต่ท่านสอนการมีชีวิตอยู่ในสังคมอย่างมีความสุข เพราะหลายคนมีความรู้ความสารถมาก แต่ไม่สามารถใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีความสุข และอีกประการหนึ่งที่ท่านเน้นย้ำเสมอคือ “คุณธรรมนำความรู้” ผมเชื่อเหลือเกินว่าหากครูทุกท่านสามารถนำแนวคิดนี้ปลูกฝังลงไปในจิตใจของเยาวชนผู้เป็นกำลังของชาติในอนาคตได้ ชาติไทยของเราคงจะมีแต่ “ความสงบสุข”
สุดท้ายนี้
ขอขอบพระคุณท่านผู้อ่านเป็นอย่างสูงที่กรุณาสละเวลาอันมีค่ายิ่งของท่าน มาร่วมแบ่งบันประสบการณ์ซึ่งกันและกันเป็นอย่างสูง (จริงจัง) หวังว่าครูที่ดีพัธุ์ใหม่ หัวใจบูรพาอย่างพวกเราจะมีความสุขกับการนำเทคโนโลยีมาใช้กับการศึกษาอย่างมีประสิทธิภาพและมีความสุข
ขอบคุณเด้อเจ้า.....
(เฮฮาตอนท้าย สงสัยกับตัวเองมากครับว่าตอนสรุปมันเกี่ยวกับเนื้อหาตรงไหนๆ ผิดพลาดประการใด ขอสุมาเด้อๆๆๆ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น